რას დასტირი?! წარსულს? შეცდომას? ბედნიერებას? სითბოს? სიხარულს? რა სჭირს შენი დასატირი?! ვერ ხვდები რომ ამ საშინელ სამყაროში ტირილის და ვაების დრო არაა?! ვერა ვერ ხვდები! შენ გგონია რომ მისი ყოველწამიერი მოგონებით ბედნიერი გახდები?! ცდები! ცდები! დიახ, შენ ცდები და იცი რატომ?! იმიტომ რომ გეშინია, ხო გეშინია რომ სხვები შენზე ბედნიერები იქნებიან და არ გინდა ეს დაინახო?!... არ გინდა რომ სხვის ბედნიერ სახეს შეხედო... და მაინც კითხვა ერთია: ,,რატომ?"
მეშინია ხალხის გაკითხვის, ეს ხომ ჩემი საქმე არაა, მაგრამ მაინც არ ვიცი რატომ მაგრამ გეტყვი, რომ შენ ხარ ეგოიზმით სავსე, არ იცი ალბათ სიკეთის ფასი, ყოველთვის ბედნიერებას ფულში ეძებ, დიახ, ფულში, ამ საშინელებაში, მე კი ბედნიერებას ადამიანურ გრძნობებში ვეძებ და ვერ ვხვდები შენს მისწრაფებას, მინდა ვიყო ბედნიერი ჩემს ოჯახთან ერთად ცოტა ფულით და დიდი სიყვარულით და გთხოვ ხელს ნუ შემიშლი... არავის სჭირდება ფული მაშინ როდესაც არავინაა ბედნიერი... მე არ მჭირდება ბედნიერი წარსული იმისთვის რომ ბედნიერი მომავალი შევიქმნა და მე აუცილებლად შევქმნი უდიდეს მომავალს უდიდესი ბედნიერებით... და ყოველთვის როდესაც წარსულს გავიხსენებ არ ,,ვიწუწუნებ" თუ რა კარგი იყო ის დრო რადგან ყოველთვის შევეცდები მომავალი დღე უკეთესი იყოს მასზე... შეეცადე შენც ისევე როგორც... მე რა იცი იქნებ ყველას გამოგვდის ამ სამყაროს გალამაზება (პ.ს. ჩვენი ახლობლების გარშემო მაინც)...
No comments:
Post a Comment