ისევ მომინდა წერა, კიდევ მინდა გიამბოთ ბერი ახალი ისტორია, კიდევ მინდა გაგიმხილოთ ჩემი აზრები და კვლავ მსურს შევიტყო თქვენი დამოკიდებულება ჩემი შეხედულებების მიმართ.
დღეს ერთი შეხედვით გაცრეცილ თემაზე,ადამიანების დამოკილებულება ერთმანეთის მიმართ, მინდა ვისაუბრო. რომ არ მოგატყუოთ მე ვცხოვრობ ისეთ გარემოში, სადაც აზრი არ აქვს რას აკეთებ, კარგს თუ ცუდს, მაინც ყურადღების ცენტრშ ხარ და მაინც ჭრაობენ შენზე, ჭორაობა შეიძება კარგიც იყოს, მაგრამ აქ ყოველთვის გკილავენ და ცდილობენ დაგამცირონ, არ აქვს აზრი ვინ ხარ შენ: შვილი, დედა, მამა, ნათესავი, მეგობარი თუ შენი მეზობელი ნაირას მულის მაზლისშვილი.
უყურებ, უსმენ, აზროვნებ და ხვდები რომ ეს სამყარო იდეალური არაა მხოლოდ იმიტომ რომ თავად არ გვსურს იყოს ის კარგი, თავად არ გვინდა დავინახოთ მასში დადებითი მხარე. გვეშინია სხვისი სიკეთის, სიკარგის და ამიტომ ვცდილობთ არა თუ ჩვენ ავმაღლდეთ და ვიყოთ მისი მსგავსი, არამედ რაღაც უაზრო პრეტენზიებს გამოვთქვამთ მათ მიმართ. ამის შემდეგ მსგავსად ილიასი მიჩნდება კითხვა ,,კაცია ადამიანი?!" და ამ კითხვას უმალვე ვცემ პასუხს: ,,არა". მაშინ ჩნდება ახალი კითხვა : ,,თუ კი არ არის ადამიანი ვინ არის ის?". ამ კითხვაზეც გაგცემთ ასეთ პასუხს: ,,ადამიანის ცნება ყველასთვის განსხვავებულია, თუმცა ჩემს გონებაში ადამიანი არის არსება რომელსაც გააჩნია უამრავი ღირებული ფასეულობა. ვიხსენებ რომ ადამიანი ღმერთმა თავის მსგავსად და ხატად შექმნა, აი ამის მერე ვამბობ კი მიჩნდება შეხედულება რომ ტერმინები ,,კაცი" და ,,ადამიანი" ჩვენს უმეტესობას არ შეგვეფერება."
No comments:
Post a Comment