ნახვამდის! კარგად დეე... მიყვარხარ უზომოდ, მაგრამ რაღაც საშინელება უნდა გავაკეთო... ნახვამდის <3 აღარ მინდა აქ ყოფნა... მივდივარ... მიყვარხართ ყველა უზომოდ <3 მიზეზი რატომაც გტოვებთ არ არსებობს, უბრალოდ ასე მინდა, მე ხო იცი აზრს ვერავინ და ვერაფერი შემაცვლევინებს. - დაწერა მარიანამ პატარა ლამაზ ფურცელზე და წავიდა... წავიდა... მორჩა... ნახტომი... წყალი... მტკვრის ნაპირი... გულგახეთქილი დედა... გოგონას სული ზევიდან ხედავდა საკუთარ სხეულს, ხედავდა თუ რა დიდი ტკივილი მიაყენა მშობლებს, ახლობლებს, მეგობრებს, უცნობებს... დედა, რომელსაც ამ ქვეყნად არაფერი აღარ ახსოვდა საკუთარი, ერთადერთი ქალიშვილის გარდა გათეთრებულიყო და დამხობოდა შვილის ცივ სხეულს, უნდოდა გაეთბო, აშრობდა არ შეცივდესო(იცოდა რომ აზრი არ ქონდა მაგრამ მაინც)... მამა აზრზეც ვერ მოსულიყო, გარეთ გასულიყო, კედელზე მიყრდნობილს ჯერ კიდევ ვერ წარმოედგინა რა მოხდა... მისი ოცნება, ყოლოდა წარმატებული გოგონა, რომელსაც ექნებოდა წარმატებული კარიერა, ეყოლებოდა შვილები, რომლებსაც ბებია და პაპა მოუვლიდნენ...გაქრა, გაქრა მათი სიბერის ტკბილი წლებიც... დედ-მამის გარშემო ყველაფერი გაქრა... გაქრა მომავალი...
დედა სხვა სამყაროში გადავიდა... ელაპარაკებოდა ჩიტებს, ეუბნებოდა ჩემი გოგონა თქვენთანაა და მოეფერეთო... უთხარით რომ ძალიან მიყვარს და მენატრებაო...
გოგონას საუკეთესო მეგობარი დიდი ხნის განმავლობაში არავის ელაპარაკებოდა, თავს მიტოვებულად გრძნობდა, ვერ ხვდებობა რა გაეკეთებინა... მიდიოდა მის საფლავთან და ისევ ისე ეჭორავებოდა...
გოგო ნანობდა საკუთარ საქციელს მაგრამ ამას არანაირი აზრი აღარ ჰქონდა... მან უსაყვარლეს ადამიანებს გულში დიდი ტკივილი დაუტოვა, ყოველთვის როდესაც მოხუცი ბებო და პაპა პატარა ბავშვებს ხედავდნენ გული ეკუმშებოდათ და ერთადერთი, პატარა, ლამაზი შვილი ახსენდებოდათ... მარიანა კი ისევ ზევიდან უმზერდა დედ-მამას და ცდილობდა ხელი შეეშალა იმ ადამიანებისთვის ვისაც თავის მოკვლა სურდათ...
ეს ჩვენი ყოველდღიურობაა... მინდა ყველამ დაინახოს რა საშინელებაა მსგავსი ქმედების განხორციელება კი არა გაფიქრებაც კი...
ჩვენ არ გვყავს დასაკარგი ადამიანები. ჩვენ ერთმანეთი გვჭირდება...
მე შენ მჭირდები <3
No comments:
Post a Comment